Duru ve Budy

Koymakta çok geciktiğim fotoğraflar bunlar.
Durucuk budy ile tanıştı.Anlaşılan sevmiş,sevmiş ki beslemeye karar vermiş.Süper değil mi?
İpekcik de sever inşallah köpüşümüzü..

Bir ay,on günlük olduk...

Evet,evet bugün kırkımız çıktı.Hemen kırk kutlamaları çerçevesinde neler yapılırmış diye internetten araştırdık.Ne çok adetimiz varmış.Altın atılmış sularla yıkanmak,kapı kapı eş dostu gezip erzak hediyeler toplamak,kırk adet taşı banyo suyuna atmak,kırk bitki çiçek herneyse onu toplayıp bebişin yıkanacağı suya atmak,yok kırk delikli kevgirden suyu geçirmek...okadar çok şey var ki...

Baktık biz bunlardan hiçbirini yapamıyoruz biz de bugünkü banyo suyumuza altın attık,anneannemiz bebişi yıkarken ben de yanında beceriksiz anneyi oynarken anneannemiz birsürü güzel dileklerde bulundu.Baktık başka bişi yapamıyoruz bir de iki ters bir düz takla attırdık bebişe (şaka,şaka :)) son cümle hariç kendimizce olayı tamamladık.Şimdi sıra bana geldi. Cümleyi bitireyim bendenizde banyoya zıplar.

Fakat gördünüz resimler birinci ayımızda çekildi.Yani on gün daha büyüdük.Hatta dün doktorumuzdaydık tas tamam 4500kg olmuşuz.İnşallah birkaç güne kırk banyosu sonrası resimlerimizi koyacağım...

ilk gezmemiz

Sonunda internetim doğru düzgün çalıştı ve ben resimleri yükleye bildim.

Burası Vildan ablamızla Eren abimizin evi. Bizim ilk gezmemiz. Hemen fotoğrafını çektik.Bir de adettenmiş ilk gezmede hediyeler verilirmiş, biz bilmiyorduk . Hemen onlarında resimlerini çekip blogumuza koyduk:))

Çook teşekkür ederiiz sevgili arkadaşlarımız VİLDAN EREN ÇAK'a...

bahtsız bedevi...

Sekiz aylık hamileyken bir sabah kalktığımda bileğim çok ağrıyordu.Üstüne yatmışım sandım.Bekledim geçsin diye ,fazla yormadım,kullanmadım bileğimi.Doktorcumuza sorduk birşey yapamayız dedi,dikkat et dedi.Röntgen çekilemiyor,ilaç süremiyoruz kaldık öööyleee.Gittik kouyucu bir bileklik aldık.Tam da işe yaradı diyordum birgün arabadan inerken kaymamak için arabanın kapısına elimi dayadım ama malesef kaydım ve o koca göbüşümle kapı arasında sıkıştı bileğim ve daha beter oldu:))

neyse,doğumda ben çığlıklar atarken çatalın kenarlarında ki demirlere öyle yapışmışım ki bileğim çıkacak sandım ama ertesi birkaç gün şaşırtıcı şekilde bileğim daha iyiydi.Sonra yavaş yavaş daha da kötüleşti,kötüleşti.En son bulaşıcıymış gibi diğer bileğim de ağrıyıp kötüleşmeye başlayınca panikleyip doktoro gittik.

Sonuç: komik!!
Meğer tüm bunlar ben bileğimin üstüne yattığımı zannederken aslında hamilelik sırasında salgılanan hormonlar yüzünden olmuş ve hamilelik sonunda da geçmezmiş aksine bebişi kaldırmaktan daha da kötüleşirmiş en son da ameliyatlık olurmuş :((
Sol bileğim feci durumda. Sağ bileğim başlangıç aşamasında.Şimdi her iki bileğim de bandajlı, hareketi minimuma indirmek için:((
Halbu ki hamilelik sonrası en çok sevindiğim şey kendi ihtiyaçlarımı yapabilme özgürlüğü idi.Şimdi yine kısıtlandı hem de ne kıstlanma bebişimi bile alamıyorum kendi başıma:((
Olan yine anneme oluyor.Sırtında ki yük az değilmiş gibi iyice arttı.Şimdi kara kara düşünüyor dönmek zorunda kaldığında ne olacak diye. Çünkü kendi işimi göremez durumdayım. Dönmek zorunda diyorum çünkü Kıbrısta kısıtlı ziyaret veriyorlar malesef ki...
Off bu blog bebişin değilde benim günlüğüm gibi oldu...

Bu arada dün geceyi anneanneyle geçiren bebiş bu gün haliyle çok huzurluydu.Bakalım bu gece başımıza neler gelecek...
Babayla ben resmen ortadan ikiye çatlıyoruz.Çünkü bebişle bol bol sohbetler eden anneanne elbetteki bu sohbetlerin karşalığını gülücüklerle alıyor.Babişko ve ben fosss
Konuşuyoruz konuşuyoruz kaşlar çatık dik dik bakıyor kurabiyecik bize. Hatta zaman zaman annemi konuşurken gözlerinin içine bakarak dinleyen bızdık biz konuşurken bariz sıkılıp gözleri ve kafayı odanın içinde ki diğer nesneli tanımak için gezdirip duruyor.

Aaaa az kalsın unutuyordum.Bebiş bugün ilk defa iş yerine gitti.Apo yu ve Ali Rızayı ziyert etti.Cafenin üst katında sütünü içti.Yapılan kumrular falan yüzünden biraz yağ koktu. Sonra yorulduk,eve geldik.uyuyor şimdi ee gece ki uykusuzluğa hazırlanıyor bıdık güç topluyo :))

dün gece :))

dün gece ufaklık yine hiç uyumamayı başardı. Saat beşmi altımıydı pes ettim ve anneanneye postaladım ufaklığı ama hemen öncesinde dün gece bir ilk yaşandı ve kızım ilk defa annesinin üstüne kakasını yapmadı:) Anlaşılan onun kaka maceralarını yazdığımı fark edip utandı :)
anneanneye postalanmadan az önce dayanamıyorum artık diye babamızı uyandırdım ve ondan beş dakika için bebişi pış pışlayıp gazını çıkartmaya çalışmasını rica ettim.O da bana kıyamamış bebişi almış emzirme koltuğuna bi güzel yerleşmişler omzunada yerleştirmiş bebişi poposuna hafif hafif vura vura neredeyse yarım saat geçirmişler.O süre içinde bizimkinin mızırdanması durmamış ama :))
Sonuç; babişko ve ben alt değiştirmeye koyulduğumuzda bebişin neden söylendiği ortaya çıktı.Ufaklık normalde üstüme yapmayı tercih ettiği tüm kakişi bezine yapmayı başarmış malum biz biraz gecikince :)) babişko da gazını çıkaracam diye poposuna vura vura tüm kakişi bebişin poposuna bulamış:))
 üst baş değişmedi ama bulanan kakaları temizlemek hayli vakit aldı:))
ne diim öğrenicez inşallah:))

alt değiştirme

ufaklığımın geceleri uykusu kaçıyor
gece uyurken altını kirlettiğini duyuyorum ve sabaha karşı 3 gibi altını değiştirmek üzere karı koca işe koyuluyoruz birimiz üstündekileri çıkartırken diğeri sıcak su hazırlıyor malum popomuzdaki kakalar pamukla temizlenecek
işe koyuluyoruz tam temizleme işlemi sona eriyor gibi oluyor itinayla çişimizi yapıyoruz
benim tek gözüm açık tek gözüm kapalı ne yapacağımı şaşırıyorum çünkü üstünü ıslatırsa gecenin o vaktinde başatan aşağı üst baş değişeceğiz ve bızdığın tüm uykusu kaçacak
tam kurtardık derken pata pata pööötüüürtt diye bir ses sonuç;
annenin sabahlığı
geceliği
yerler
alt değiştirme ünitesinin bir kısmı ve az açık çekmecesinin içi
bızdığın beline kadar heryeri
KAKAYA BULANMIŞ :))
veee yerlere yatarak gülen bir baba

evet o gece babamız çok eğlenmişti çünkü bu onun ilk deneyimiydi bızdık artık bunu alışkanlık haline getirdi artık okadar gülmüyor ama hala eğleniyoruz

biz her alt açmamızda bir formül bulduğumuzu üstümüzü değişmek zorunda kalmayacağımızı sanıyoruz ama ufaklık inanılmaz başarılar göstererek her seferinde bizi dumurlara sürükleyip kaka içinde kalmayı başarıyor
çıkan çamaşır inanılmaz boyutlarda :))
ne bende giyecek gecelik kalıyor ne onda üst baş malum havalar iyi gitmiyor şu aralar yıkaması kolayda kurutması okadar kolay olmuyor :))
şimdi yazıyı bitiriyorum çünkü yeni bir alt açma macerasına atılacağım

vicdan azabı

Yazacak tonla şey var... beceriksizliklerim,uykusuzluklarım,kızgınlıklarım... nebiliiim tonla şey..

nazar değdi galiba ;) hiçbirşey yazamaz oldum. Geceleri nöbetim 3 gibi başlıyor bebiş kucağımda gözlerim duvarda ööylece tonla şey düşünüyorum. Sabaha doğru bitik birşekilde bebişi anneme postalıyorum nasıl keyifle bakıyor ona sabahın o kör saatinde. Konuşuyor onunla şarkılar söylüyor sohbetler ediyorlar. Bense bebişten mi yoksa düşünmekten mi yorgun bilmem unutmak istercesine herşeyi derin bir ölüm uykusuna dalıyorum taki ilk emzirme saatine kadar...
emzirmek için yarı gözleri kapalı ufaklığı kucağıma aldığımda gözlerimiz karşılaşıyor ufaklık bana 'işte sütaş geldi' diye bakıyor
sadece  okadar evet sadece okadar... anneme gülücükler atıyor ama...
biraz önce okuduğum bir blogda ısrarla anne doğulmaz olunur diyor

olabilecek miyim acaba??????????????
soruyorum... soruyorum çünkü bendeniz bugün çok büyük bir ayıp ettim...

lohusalığımın başından beri eşimden bir şey rica ettim özellikle işimizle ilgili olmak üzere hiçbir olumsuz şeyi bana yansıtmamasını istedim çünkü ne kaldıracak gücüm vardı nede bebişim dışında birşey düşünmek istiyordum sağolsun beni hiç üzmedi ama baktım oda yaruluyor onunla da ilgilenmek lazım bugün ilk defa bebişi anneme bırakıp dışarı biraz iş konuşmaya çıktık biz daha iş konuşmaya yeni başlamışken işten çağırdılar gittik olan biteni yerinde konuştuk  aklım başımdan gitmiş biraz fazla konuşmuşuz annem feryatlar ederek bizi geri çağırdı bebiş çoktaan acıkmış çığlıklar atıyor...
utanmış,morarmış bir şekilde eve gittim Masalı alıp nasıl mememe yapıştırdığımı bilemedim ...
bu vicdan azabı geçer mi?????
gerçekten iyi annelik öğrenilir mi???
öğrenilirse toplamda kaç vicdan azabından sonra öğrenilir???