Powered By Blogger

1 Şubat 2011 Salı

vicdan azabı

Yazacak tonla şey var... beceriksizliklerim,uykusuzluklarım,kızgınlıklarım... nebiliiim tonla şey..

nazar değdi galiba ;) hiçbirşey yazamaz oldum. Geceleri nöbetim 3 gibi başlıyor bebiş kucağımda gözlerim duvarda ööylece tonla şey düşünüyorum. Sabaha doğru bitik birşekilde bebişi anneme postalıyorum nasıl keyifle bakıyor ona sabahın o kör saatinde. Konuşuyor onunla şarkılar söylüyor sohbetler ediyorlar. Bense bebişten mi yoksa düşünmekten mi yorgun bilmem unutmak istercesine herşeyi derin bir ölüm uykusuna dalıyorum taki ilk emzirme saatine kadar...
emzirmek için yarı gözleri kapalı ufaklığı kucağıma aldığımda gözlerimiz karşılaşıyor ufaklık bana 'işte sütaş geldi' diye bakıyor
sadece  okadar evet sadece okadar... anneme gülücükler atıyor ama...
biraz önce okuduğum bir blogda ısrarla anne doğulmaz olunur diyor

olabilecek miyim acaba??????????????
soruyorum... soruyorum çünkü bendeniz bugün çok büyük bir ayıp ettim...

lohusalığımın başından beri eşimden bir şey rica ettim özellikle işimizle ilgili olmak üzere hiçbir olumsuz şeyi bana yansıtmamasını istedim çünkü ne kaldıracak gücüm vardı nede bebişim dışında birşey düşünmek istiyordum sağolsun beni hiç üzmedi ama baktım oda yaruluyor onunla da ilgilenmek lazım bugün ilk defa bebişi anneme bırakıp dışarı biraz iş konuşmaya çıktık biz daha iş konuşmaya yeni başlamışken işten çağırdılar gittik olan biteni yerinde konuştuk  aklım başımdan gitmiş biraz fazla konuşmuşuz annem feryatlar ederek bizi geri çağırdı bebiş çoktaan acıkmış çığlıklar atıyor...
utanmış,morarmış bir şekilde eve gittim Masalı alıp nasıl mememe yapıştırdığımı bilemedim ...
bu vicdan azabı geçer mi?????
gerçekten iyi annelik öğrenilir mi???
öğrenilirse toplamda kaç vicdan azabından sonra öğrenilir???

4 yorum:

  1. Ah be canım, oluyor böyle şeyler.. hepimiz yaptık.. İlkinde ben de çok detaylı düşünüyordum, bebeğin açlığını herşeyden önde tututoyrdum lakin ikincide kendim doyadan doyurmuyorum bazen.. insanız be canım.. üzme kendini

    YanıtlaSil
  2. üzülme, doğal şeyler bunlar.

    ben de hiç unutamam "çok sevdiğim" bir müşteri daha duru 1 aylıkken toplantı da toplantı demişti. süt sağmıştım yeterince çıkmamıştı. mama alıp bırakmıştım eve, gitmiştim toplantıya. gereksiz bir dünya şey konuşmuştuk. daha toplantı bitmeden ben bu salak kadın için mi emzirmek varken mama veriyorum diye kahrolmaya başlamıştım.

    annem duruya mamayı vermiş, yavrucak ağlamış da ağlamış. (bir daha da asla mama kabul etmedi zaten) ben de eve gelip hemen emzirmiştim. bir daha da yapmadım öyle bir salaklık.

    YanıtlaSil
  3. sakın boşuna yıpratma kendini...Sen annesin ama önce insansın unutma. Herkes hata yapardan başlayıp, senin de dışarı çıkıp bebek dışı aktiviteye ihticın olabileceğine kadar uzun bir yazı yazmalı ama vakit yok. Daha çok yeni herşey, zamanla daha iyi olacaktır. Üzülme...

    YanıtlaSil
  4. çok teşekkür ederim ...
    şu aralar doğru olduğuna inanıpta yaptığım okadar çok şey yanlış çıktı ki küçük bir özgüven sorunu yaşar oldum sanırım ...
    bir de küçük bir geç lohusalık sendromu yaşıyorum sanırım :)) ama toparlayacağıma inanıyorum ...
    tekrar teşekkür ederim yorumlarınız için, bana güç veriyorlar...

    YanıtlaSil